چکیده

کتاب حاضر تحقیقی در مورد «دولتمردان شیعی» در دستگاه «خلافت عباسیان» در ادوار مختلف حکومت آنان و اثبات عدم تشیع بسیاری از این دولتمردان است. در این پژوهش از منظری تاریخی به شناسایی اجمالی برخی از کسانی که به نام شیعه و مذهب تشیع در دربار عباسیان کار می کردند، پرداخته شده و اثبات گردیده است که اکثر این افراد شیعه نبودند و اعتقاد راسخی به ائمه نداشتند. نویسنده برای اثبات این مطلب به دیدگاه های رجالی رجالیان بزرگ مانند کشی و نجاشی در مورد شخصیت و هویت شیعی این افراد اشاره کرده و به معرفی خاندان این دولتمردان پرداخته است. نویسنده به این نتیجه رسیده است که اگر چه خاندان این افراد شیعه بودند ولی خود آن ها عمدتا شیعه نبودند زیرا ائمه به شدت شیعیان را از همراهی کردن حاکمان عباسی و اموی منع کرده بودند و به ندرت دیده شده است که افرادی به دستور ائمه در دستگاه عباسیان نفوذ می کردند. وی در سه دوره حکومت عباسیان حضور دولتمردان شیعی در دستگاه خلافت عباسی را بررسی نموده است. همچنین نویسنده انگیزه های شیعیان امامی برای ورود به دربار و آثار و پیامدهای این حضور را نیز تبیین کرده است. بخش های اصلی این کتاب عبارتند از: فصل اول: مقدمات و کلیات فصل دوم: دولتمردان شیعه در عصر نخست عباسی فصل سوم: دولتمردان شیعه در عصر دوم و سوم عباسی فصل چهارم: دولتمردان شیعه در عصر آخر عباسی فصل پنجم: خاندان ها فصل ششم: انگیزه ها و آثار

دانش آموخته

• علیرضا شالباف