چکیده

سیاستِ خارجی جمهوری اسلامی ایران در دو دهه گذشته در رابطه ای تعاملی، از نظامِ بین الملل تأثیر پذیرفته و خود نیز بر آن تأثیرگذار بوده است. برای تحلیل و تحوّلِ رفتار آن، چارچوبِ تحلیلِ «ساختار - کارگزار» ابزار مناسبی است، زیرا رفتار سیاست خارجی دولت ها را در رابطه ای تعاملی در نظر می گیرد. پژوهش حاضر، ضمن به کارگیری مفاهیم و چارچوبِ تحلیلیِ نظریه فوق، می کوشد تا تحول سیاست خارجی ایران را در قالب آن تحلیل کند. در این چارچوب، ضمن توجه به تأثیر ساختارهای مادی و پی آمدهای تصمیم بر آگاهی و بینشِ کارگزار، به نقشِ تعیین کننده اندیشه اسلامی پرداخته شده و کوشیده است تا رفتار سیاست خارجی ایران را با توجه به نقشِ عقیده اسلامی بر محیط ذهنی و ادراکیِ کارگزار، در رابطه تعاملی آن با ساختار نظام بین الملل بررسی کند.

استاد

• محمد ستوده آرانی

  دانشیار گروه مطالعات سیاسی دانشگاه باقرالعلوم علیه السلام معاون آموزش و فرهنگی دانشگاه باقرالعلوم علیه السلام