چکیده

قطب الدین شیرازی (۶۳۴ - ۷۱۰ ق) از فیلسوفان بزرگ دوره میانه اسلامی است. وی در نظام فکری و فلسفی خود با پیش فرض وجود اعتدال تکوینی در میان همه اجزا و عناصر عالم هستی، برقراری اعتدال را در جامعه انسانی کار ویژه انسان کامل می داند. نظریه های سیاسی او متأثر از مبانی معرفت شناسی و هستی شناختی بوده و ترسیم گر یک نظام مطلوب است. با وجود اهمیتِ قطب الدین شیرازی تاکنون اندیشه سیاسی او بررسی و معرفی نشده است. اثر حاضر برای نخستین بار این مهم را در هفت فصل به سامان رسانده است.

دانش آموخته

• مرتضی یوسفی راد

  عضو هیات علمی گروه فلسفه سیاسی پژوهشگاه فرهنگ و علوم اسلامی