چکیده

به اعتقاد بسیاری از پژوهشگران و صاحبان اندیشه ی اسلامی، مساله ی آزادی در اندیشه ی سیاسی شیعه ذیل مفهوم عدالت تعریف می شود، در حقیقت زمانی که در تفکر شیعه سخن از آزادی و تعریف و توشیح کاربردی آن می رود با نوعی تعریف برابری مدنی نیز روبه رو می شویم که با تحقق مساله ی عدالت جان مایه می گیرد. در عین حال اندیشه ی سیاسی شیعه و هم چنین معتزله بر اساس تعریف بنیادین آزادی به عرضه ی روش ها و رویکردهای انتقادی نسبت به حاکمیت وقت و نظام موجود در عصر و زمانه ی خویش پرداخته و از همین رو آزادی به مثابه "انتقاد و اعتراض" در اندیشه ی معتزله مطرح گشته است. نویسنده در کتاب حاضر کوشیده است مفهوم مذکور را ذیل آراء و نظرات دو تن از اندیشمندان جهان اسلام، یعنی امام خمینی به منزله ی متفکر شیعی و قاضی عبدالحیار همدانی در قرن چهارم ه . به منزله ی متفکری معتزلی توضیح دهد.

دانش آموخته

• محمود شفیعی